«Ψαλίδα» που φτάνει ακόμα και τα 900 ευρώ το χρόνο προκύπτει συγκρίνοντας τα σταθερά επιτόκια των τραπεζών στα στεγαστικά δάνεια. Την ίδια στιγμή, επιπλέον, «κρυφά» κόστη κρύβουν μικρές και μεγάλες παγίδες που υπάρχουν στους όρους δανεισμού αλλά και στα «προνόμια» των τραπεζών.
Μάλιστα, παγίδες, αλλά και εν δυνάμει οφέλη, προκύπτουν και για εκείνους που ήδη πληρώνουν δόσεις στεγαστικού, καθώς είτε στην περίπτωση μεταφοράς είτε σε αναδιαπραγμάτευση με την ίδια τράπεζα, υπάρχουν αρκετά σημεία που χρήζουν προσοχής.
Το πιο βασικό από αυτά δεν είναι άλλο από το επιτόκιο. Μια πρόχειρη ματιά δείχνει ότι οι διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα είναι αρκετά σημαντικές, ακόμη και αν πρόκειται για ακριβώς το ίδιο δάνειο. Για παράδειγμα, για ένα δάνειο με σταθερό επιτόκιο πέντε ετών, το κόστος του χρήματος ξεκινά από το 4,5% σε κάποιες τράπεζες και φτάνει το 5,5% σε άλλες, δηλαδή προκύπτει ψαλίδα μιας ολόκληρης μονάδας.
Η διαφορά αυτή μεταφράζεται σε περίπου 75 ευρώ το μήνα επιπλέον δόση. Συγκεκριμένα, αν κάποιος επιλέξει να δανειστεί 150.000 ευρώ για 20 χρόνια, με σταθερό επιτόκιο 4,5% για την πρώτη πενταετία, θα πληρώνει περίπου 955 ευρώ. Αν όμως πάρει το ίδιο δάνειο με επίσης σταθερό επιτόκιο 5,5%, η μηνιαία δόση αυξάνει στα 1.030 ευρώ. Δηλαδή, για ακριβώς την ίδια χορήγηση, προκύπτει «καπέλο» 900 ευρώ το χρόνο ή 4.500 ευρώ συνολικά για την πενταετή σταθερή περίοδο.
Πώς θα ρίξετε το κόστος χρήματος
Ακόμα και στα δάνεια με κυμαινόμενο επιτόκιο όμως, υπάρχουν σημαντικές διαφορές από τράπεζα σε τράπεζα, αλλά και για την κάθε περίπτωση πελάτη ξεχωριστά. Σε αυτή την περίπτωση, το τελικό επιτόκιο υπολογίζεται αθροίζοντας το διατραπεζικό επιτόκιο Euribor με το περιθώριο κέρδους της τράπεζας. Το πρώτο δεν αλλάζει, το δεύτερο όμως είναι σαφώς διαπραγματεύσιμο. Για παράδειγμα, κατά κανόνα, όσο μικρότερο είναι το ποσοστό του δανείου ως προς την εμπορική αξία του ακινήτου, τόσο χαμηλότερο είναι και το επιτόκιο. Δηλαδή αν κάποιος δανειστεί 100.000 ευρώ για να αγοράσει ένα σπίτι που αξίζει 200.000 ευρώ, θα πληρώσει σαφώς χαμηλότερο επιτόκιο σε σύγκριση με εκείνον που θα προσπαθήσει να χρηματοδοτήσει την αγορά αποκλειστικά με δάνειο. Αυτό σημαίνει ότι, αν κάποιος διαθέτει και επιπλέον μετρητά, συμφέρει να τα χρησιμοποιήσει προκειμένου να μειώσει τη δόση του.
Αντίστοιχα, η ύπαρξη επιπλέον περιουσιακών στοιχείων –τα οποία μπορούν να προσημειωθούν- ή ένας επιπλέον τριτεγγυητής αποτελούν επιπλέον διαπραγματευτικά όπλα για την μείωση του επιτοκίου.
Προσοχή στο κόστος της ασφάλισης
Πέραν όμως από το επιτόκιο, σημαντικός παράγοντας για το καλύτερο «ντιλ» με την τράπεζα είναι και τα ασφαλιστικά κόστη που συνοδεύουν το δάνειο. Αν και το τελευταίο διάστημα οι τράπεζες έχουν μειώσει σημαντικά τα έξοδα αυτά, δεν παύουν να αποτελούν ένα σημαντικό, επιπλέον κόστος.
Ειδικά στις περιπτώσεις που οι τράπεζες υπόσχονται και άλλες καλύψεις, πέραν της κλασικές, της ασφάλειας ζωής του δανειολήπτη και της προστασίας του ακινήτου από φωτιά και σεισμό, το κόστος ανεβαίνει σημαντικά. Έτσι, αν κάποιος θέλει να ασφαλιστεί σε περίπτωση ατυχήματος ή απώλειας εργασίας, θα πρέπει να υπολογίζει ότι θα πληρώσει παραπάνω, είτε άμεσα, μέσω υψηλότερων δόσεων στην ασφάλεια, είτε έμμεσα, με πιο «τσιμπημένο» επιτόκιο στο δάνειό του.
Έτσι, προκειμένου να γίνει σωστά η σύγκριση των προσφορών από τις τράπεζες, ο δανειολήπτης θα πρέπει να ζητήσει το κόστος του συνολικού «πακέτου», το οποίο περιλαμβάνει όχι μόνο το δάνειο αλλά και όλες τις ασφαλιστικές καλύψεις.
Πηγή: www.eisodima.gr
