Μια άκρως αποδοτική επένδυση με εξασφαλισμένο υψηλό εισόδημα, που μάλιστα πλέον συμπεριλαμβάνεται στα επιδοτούμενα προγράμματα του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, αποτελεί η εκτροφή σαλιγκαριών στη χώρα μας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι τα τελευταία χρόνια τα εκτροφεία πληθαίνουν καθώς η προοπτική του σημαντικού κέρδους έλκει πολλούς καλλιεργητές. Απευθύνονται άλλωστε σε μια αγορά που εμφανίζει διαρκώς έντονους ρυθμούς ανάπτυξης με τις τιμές να έχουν κάθε χρόνο ανοδικές τάσεις. Αυτό όμως που κάνει πλέον ακόμη πιο ελκυστική την επένδυση αυτή είναι το γεγονός ότι η εκτροφή σαλιγκαριών εντάχθηκε στα χρηματοδοτούμενα προγράμματα και προβλέπει ενισχύσεις από 40 έως και 75% για δημιουργία εκτροφείου έκτασης έως 10 στρεμμάτων.
Συγκεκριμένα, η εκτροφή σαλιγκαριών σε ανοιχτό βιολογικό κύκλο αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς και μετά από πολλά χρόνια μελετών και πειραμάτων, έχει πλέον φτάσει στο σημείο να είναι μια ασφαλής και ελεγχόμενη δραστηριότητα, που διαδίδεται συνεχώς και εξασφαλίζει τη συνεχή διάθεση των σαλιγκαριών καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου, χωρίς να περιορίζεται στα σαλιγκάρια που βγαίνουν μετά τη βροχή.
Στην Ελλάδα, μία χώρα που διαθέτει άριστες κλιματολογικές και εδαφολογικές συνθήκες για την εκτροφή των σαλιγκαριών, ξεκίνησαν ήδη και αναπτύσσονται με ραγδαίους ρυθμούς σαλιγκαροτροφεία ανοιχτού βιολογικού κύκλου, σύμφωνα με τις προδιαγραφές του Διεθνούς Ινστιτούτου και με την καθοδήγηση του αποκλειστικού αντιπροσώπου της, της εταιρείας Fereikos-Helix που εδρεύει στην Κόρινθο. Η πιο γνωστή τεχνική σαλιγκαροτροφίας, αυτή του ολοκληρωμένου βιολογικού κύκλου, είναι διαδεδομένη παγκοσμίως και ονομάζεται «ανοικτού τύπου», σε χέρσο έδαφος. Η μέθοδος αυτή συνίσταται στο να εισάγουμε στις κατάλληλες περιφράξεις σαλιγκάρια που προορίζονται για ζευγάρωμα και αναπαραγωγή.
Φυσικά, στην καλλιέργεια κλειστού τύπου, το σαλιγκάρι είναι λιγότερο εκτεθειμένο στη λεία εντόμων, τρωκτικών και πουλιών αλλά παρουσιάζει μεγαλύτερα προβλήματα όσον αφορά την αφομοίωση διοξειδίου του άνθρακα (στο κλειστό δεν υπάρχει κατάλληλος αερισμός) και την ελλιπή δυνατότητα να επωφεληθεί από την υγρασία που είναι απαραίτητη και προέρχεται από το έδαφος.
Ολοι αυτοί οι παράγοντες, σε συνδυασμό με τα υψηλά εργατικά κόστη λόγω της συνεχούς και υποχρεωτικής παρουσίας του ανθρώπου στο εκτροφείο, είχαν ως αποτέλεσμα να μην υπάρχει κανένα εκτροφείο τέτοιου είδους στην Ιταλία, αλλά αντιθέτως να δημιουργηθούν πάνω από 70.000 στρέμματα ανοιχτού τύπου.
Ανάμεσα σε όλα τα εμπορικά είδη που υπάρχουν στη φύση (περίπου 3.000 είδη και ποικιλίες), το ενδιαφέρον της σαλιγκαροτροφίας επικεντρώνεται μόνο σε ορισμένα είδη και ποικιλίες που χρησιμοποιούνται περισσότερο στο εμπόριο και στη γαστρονομία των δυτικών χωρών.
Το σημαντικότερο και πιο διαδεδομένο είδος είναι το Helix Aspersa, το οποίο προσαρμόζεται σε οποιεσδήποτε κλιματολογικές και εκτροφικές συνθήκες.
Το Helix Aspersa χρησιμοποιείται πολύ στη σαλιγκαροτροφία, λόγω του υψηλού αριθμού αβγών που εναποθέτει ετησίως, συγκριτικά με τα άλλα είδη. Υπολογίζουμε 3-4 εναποθέσεις τον χρόνο, με μέσο όρο 80-85 αβγά ανά φωλιά, που μπορεί να φτάσει και τα 120, σύμφωνα με την περιοχή και τις κλιματολογικές συνθήκες.
ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΕΡΙΟΧΗΣ
Η ποιότητα του εδάφους - κλειδί για τη βιωσιμότητα των σαλιγκαριών
H επιλογή της τοποθεσίας, όπου θα κατασκευαστεί το εκτροφείο, καθώς και η ποιότητα του εδάφους είναι σημαντικοί παράγοντες και χρειάζεται να εκτιμηθούν σοβαρά, διότι πρέπει να εγγυηθούν τις σωστές συνθήκες για την έναρξη της δραστηριότητας.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι τα σαλιγκάρια ζουν σε πολύ στενή επαφή με το περιβάλλον, με τις θερμοκρασίες που επικρατούν, τους ανέμους, τη δροσιά, την υγρασία, τις βροχές, τη φυσική και χημική σύσταση του εδάφους, την παρουσία και τη διαθεσιμότητα του νερού, είναι απαραίτητο το εκτροφείο να πληροί όσο το δυνατό περισσότερο τις κατάλληλες συνθήκες για τη βιωσιμότητα των σαλιγκαριών.
Ενα εκτροφείο, εκτός από τις διάφορες εγκαταστάσεις και περιφράξεις, θα πρέπει να αποτελεί το κατάλληλο περιβάλλον για τα σαλιγκάρια, όσο γίνεται πιο κοντά με το φυσικό τους περιβάλλον, όπου και έχουν συνηθίσει να ζουν.
Σε αντίθεση με το φυσικό τους περιβάλλον, στο εκτροφείο θα πρέπει να απουσιάζουν όλοι τα αίτια θνησιμότητας που εξετάσαμε προηγουμένως.
Για την επιλογή της περιοχής, είναι απαραίτητη η γνώση των στοιχείων της υγρασίας, διότι η ανεπάρκεια νερού αποτελεί πρόβλημα για το σαλιγκάρι.
Από την υγρασία εξαρτάται και η συμπεριφορά του σαλιγκαριού. Στην περίπτωση αραιών βροχοπτώσεων ή πολύ υψηλής θερμοκρασίας, το σαλιγκάρι πέφτει σε νάρκη, δημιουργώντας μια προστατευτική μεμβράνη στο στόμιό του (επίφραγμα), για να αποφύγει την αφυδάτωση.
Επομένως, το τεχνητό πότισμα παίζει εξαιρετικά σημαντικό ρόλο, διότι χωρίς αυτό η δραστηριότητα του εκτροφείου γίνεται δύσκολη και μπορεί να αποβεί καταστροφική.
Η αναγκαία ποσότητα νερού για τη σωστή διαχείριση του εκτροφείου δεν υποδεικνύεται εύκολα, επειδή κάθε έδαφος παρουσιάζει διαφορετική αφομοίωση και επιφανειακή αποστράγγιση, που συνδέεται με την υψηλή ή χαμηλή παρουσία αργίλου. Παρόλα αυτά, ενδεικτικά αναφέρουμε ότι για να ποτιστεί επαρκώς ένα εκτροφείο, χρειάζεται περίπου 1 κυβικό το στρέμμα ημερησίως, ανάλογα με την περιοχή, το μικροκλίμα κ.τ.λ.
Η ποιότητα του νερού ελέγχεται πραγματοποιώντας μια ανάλυση.
Η θερμοκρασία του νερού δεν παίζει καθοριστικό ρόλο, κυρίως για το είδος Helix Aspersa.
Οι μέθοδοι συγκομιδής
Η συγκομιδή του προϊόντος προς πώληση είναι το τελευταίο στάδιο εργασίας και αντιπροσωπεύει την πρακτική και χρηματική απόδοση του διαρκούς και αγχώδους έργου του εκτροφέα. Η κυριότερη ένδειξη που αποδεικνύει πότε ένα σαλιγκάρι είναι έτοιμο για συγκομιδή, είναι όταν αυτό έχει πλέον αποκτήσει την μπορντούρα του κελύφους του. Η πιο απλή μέθοδος συγκομιδής που χρησιμοποιείται περισσότερο είναι η χειρωνακτική, που γίνεται απευθείας κάτω από το δίχτυ ή απευθείας από τη βλάστηση. Για να προσελκύσουν τα σαλιγκάρια χρησιμοποιούνται επίσης διάφορα υλικά, όπως χαρτί, ξύλο, κεραμίδια ή πλατύφυλλα. Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι το «στέγνωμα» που πραγματοποιείται πριν από την πώληση είναι από τα σημαντικότερα κριτήρια διαχωρισμού ανάμεσα στα σαλιγκάρια που συλλέγονται στη φύση (αυτά πωλούνται χωρίς καμία διεργασία) και στα σαλιγκάρια που προέρχονται από εκτροφεία ολοκληρωμένου βιολογικού κύκλου.
Χρειάζεται σοβαρότητα για να πετύχει η επένδυση
Τα εκτροφεία που ξεκινούν ως χόμπι γεννιούνται πιο εύκολα και πεθαίνουν πιο γρήγορα.
Πριν ξεκινήσει κανείς θα πρέπει να γνωρίζει ότι η δουλειά αυτή απαιτεί κόπο, χρόνο, χειρωνακτική εργασία και κεφάλαιο. Επίσης, χρήσιμο είναι να υπάρχει περιθώριο επέκτασης στο χωράφι.
Τα 1-2 στρέμματα που σκέφτονται πολλοί ως δοκιμή είναι απλά δοκιμή και όχι σοβαρή εργασία. Αυτό συνεπάγεται πολλές ώρες εργασίας και πολλά έξοδα».
Οι εργασίες για τη δημιουργία εκτροφείου
Καταρχήν, πραγματοποιείται εδαφολογική, χημική και φυσική ανάλυση του εδάφους από τους έμπειρους αναλυτές του Ινστιτούτου για να επιβεβαιωθεί εάν το έδαφος είναι κατάλληλο και ευνοϊκό για τα σαλιγκάρια.
Τα σαλιγκάρια εκτρέφονται σε επίπεδα αλλά και επικλινή εδάφη. Ο χώρος εκτροφής θα πρέπει να είναι χέρσος και ενιαίος.
Από τη δομή του εδάφους εξαρτάται πόσο νερό θα χρειαστεί και ποιοι σπόροι θα χρησιμοποιηθούν προκειμένου να επιτευχθούν τα καλύτερα διατροφικά αποτελέσματα για τα σαλιγκάρια.
Κατόπιν, θα πρέπει να γίνει ανάλυση νερού σε κάποιο χημείο της εκεί περιοχής.
Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να εξασφαλιστεί η παροχή νερού στο εκτροφείο (γεώτρηση, ποτάμι).
Το νερό είναι βασικός παράγοντας και χρειάζεται σημαντική ποσότητα, γι' αυτό και το δίκτυο του Δήμου δεν καλύπτει τις ανάγκες και ανεβάζει πολύ το κοστολόγιο.
Αν κάποιος από τους παραπάνω παράγοντες δεν ισχύει, δεν μπορεί να υλοποιηθεί η επένδυση.
Οι εργασίες που πρέπει να γίνουν για την προετοιμασία του εκτροφείου είναι:
- Eνα βαθύ όργωμα
- Ζιζανιοκτονία
- Μυοκτονία
Η επιφάνεια του εκτροφείου εξαρτάται από το είδος της επένδυσης που επιθυμεί ο κάθε ενδιαφερόμενος να πραγματοποιήσει, από τη διαθέσιμη γη και την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, καθώς επίσης και από το πρόγραμμα παραγωγής.
Φυσικά, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει μια αξιοσημείωτη παραγωγή με ένα μικρό αγροτεμάχιο. Το σαλιγκάρι, για να είναι παραγωγικό, θα πρέπει να έχει στη διάθεσή του ελεύθερο χώρο, με ποικίλη βλάστηση, ώστε να αναπαραχθεί ανενόχλητο, να εναποθέσει τα αβγά του στο κατάλληλο μέρος, να βοσκήσει όπως προτιμά και τέλος να δημιουργήσει το επίφραγμα.
Τα SOS
Τρόφιμο υψηλής διατροφικής αξίας
Στην αρχαιότητα, το σαλιγκάρι καταναλωνόταν από τους Ελληνες αλλά και τους Ρωμαίους, οι οποίοι ήταν επίσης ένθερμοι εκτροφείς. Ακόμη και τότε, τα σαλιγκάρια θεωρούνταν τροφή πολυτελείας, διότι αν και εκτρέφονταν ή εισάγονταν από την Ισπανία και την Αφρική, καταναλώνονταν αποκλειστικά από τις υψηλές τάξεις, ενώ οι φτωχοί αρκούνταν σε αυτά που μπορούσαν να βρουν ελεύθερα στη φύση. Στο πέρασμα των αιώνων, η κατανάλωση των σαλιγκαριών παρέμεινε χαμηλή, λόγω της περιορισμένης προσφοράς. Εκτός από έδεσμα πολυτελείας, το σαλιγκάρι, όπως και το ψάρι, εντάχθηκε στα τρόφιμα νηστείας και των ειδικών εορτών. Το σαλιγκάρι, το οποίο ανήκει στα γαστερόποδα μαλάκια, είναι τρόφιμο υψηλής θρεπτικής αξίας, εύπεπτο, πλούσιο σε αμινοξέα και ανόργανα άλατα.
Λόγω της χημικής του σύνθεσης θα πρέπει να καταρρίψουμε το στερεότυπο ότι τα σαλιγκάρια είναι δύσπεπτα. Η πιθανή δυσπεψία οφείλεται στην προετοιμασία και στη βαρύτητα των καρυκευμάτων, όχι στο ίδιο το σαλιγκάρι. Το σαλιγκάρι περιέχει πολύ μικρή ποσότητα λίπους, μόλις 1,7%, σε αντίθεση με το βοδινό κρέας, το οποίο περιέχει 15% λίπος και το τυρί παρμεζάνα 25%. Οσον αφορά τις πρωτεΐνες, το σαλιγκάρι περιέχει 12,9% και το αβγό, για παράδειγμα, περιέχει 13%. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα έδεσμα περιεκτικό σε πρωτεΐνες και με χαμηλά λιπαρά. Επιπλέον, το κρέας του περιέχει μεγάλη ποικιλία ανόργανων αλάτων. Τα αμινοξέα, που αποτελούν την πρωτεΐνη του κρέατός του, βρίσκονται σε μεγάλη ποσότητα. Οσον αφορά τη θερμιδική αξία, αρκεί να σκεφτούμε ότι μία μερίδα (περίπου 12 σαλιγκάρια), περιέχει μόλις 80 θερμίδες. Εννοείται ότι δεν έχουν συνυπολογιστεί οι θερμίδες της σάλτσας, των καρυκευμάτων, του βουτύρου, του λαδιού κ.λπ.
Το σαλιγκάρι μπορεί να καταναλωθεί και σε ιδιαίτερες περιπτώσεις, για παράδειγμα στη θεραπεία παθήσεων, όπως η υπερτριγλυκεριδαιμία και η υπερχοληστεριναιμία.
Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι τα σαλιγκάρια μπορούν να αποτελέσουν κατάλληλη τροφή για τις ανάγκες και τις απαιτήσεις του ανθρώπου.
Πρώτη η Γαλλία στην κατανάλωση σαλιγκαριών
Ως προς την κατανάλωση, η Ιταλία, τα τελευταία 2 χρόνια βρίσκεται στη δεύτερη θέση, πάνω από την Ισπανία και τη Γερμανία, παραμένοντας φυσικά πίσω από τον κολοσσό του τομέα, δηλαδή τη Γαλλία που, στη μαγειρική χρήση του προϊόντος και στην εμπορευματοποίηση του παραμένει σε όλο τον κόσμο η πιο δυνατή χώρα με πάνω από 1.500.000 τόνους επεξεργασμένου προϊόντος, εμπορευματοποιημένο και εξαγώγιμο σε όλο τον κόσμο.
Στην Ελλάδα, παρόλο τον χαμηλό αριθμό κατοίκων, καταγράφηκε η πιο υψηλή κατανάλωση «κατά κεφαλή»: περίπου 40.000 τόνοι το 2005, με κατανάλωση πάνω από 500 γραμμάρια ανά άτομο ετησίως.
Εισόδημα 30.000 € τον χρόνο με εκτροφείο 10 στρεμμάτων
Εσοδα που φθάνουν να ξεπερνούν τις 30.000 ευρώ σε ετήσια βάση εξασφαλίζει ένα εκτροφείο σαλιγκαριών έκτασης 10 στρεμμάτων.
Εδώ και 25 χρόνια η κατανάλωση του σαλιγκαριού παρακολουθείται, και έχει σημειώσει συνεχή αύξηση η κατανάλωση τόσο φρέσκου όσο και τυποποιημένου προϊόντος, μια και αυτό το καθιστά διαθέσιμο όλο τον χρόνο.
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες σημειώνεται σταθερά συνεχής αύξηση στις πωλήσεις φρέσκων, έτοιμων, αλλά και συσκευασμένων προϊόντων. Για το 2011, η χονδρική τιμή φρέσκου προϊόντος στην Ελλάδα είναι 3,80 ευρώ το κιλό, ενώ στη λιανική μπορεί να διατεθεί έως και 12 ευρώ το κιλό.
Ενδεικτικά για το 2008 η τιμή ήταν 3,50 ευρώ, το 2009 η τιμή ανά κιλό ήταν 3,70, το 2010 αυξήθηκε στα 3,75 ευρώ το κιλό και φέτος κινείται στα επίπεδα των 3,80 ευρώ το κιλό.
Κατά το πρώτο έτος δραστηριότητας δεν υπάρχουν έσοδα, επειδή τα σαλιγκάρια που γεννιούνται δεν καταφέρνουν να φτάσουν το απαιτούμενο εμπορεύσιμο μέγεθος.
Η απόδοση αρχίζει έπειτα από 1,5 χρόνο. Η απόδοση εξαρτάται πολύ από τη διαχείριση του εκτροφέα. Ενας μέσος όρος είναι τα 800 κιλά με μέγιστο όριο τα 1.500 κιλά το στρέμμα, αλλά χωρίς να υπάρχει κατώτερο όριο (εάν ο άνθρωπος που διαχειρίζεται το χωράφι δεν είναι εκεί και δεν κάνει τις απαιτούμενες εργασίες στους σωστούς χρόνους). Υπολογίζοντας τη χαμηλότερη μέση απόδοση των 800 κιλών, τα έσοδα ανά στρέμμα φθάνουν τις 3.000 ευρώ. Κατά συνέπεια, τα συνολικά έσοδα για ένα εκτροφείο της τάξης των 10 στρεμμάτων ανέρχονται σε ετήσια βάση στις 30.000 ευρώ.
Η πρώτη συγκομιδή των σαλιγκαριών που γεννήθηκαν την προηγούμενη χρονιά ξεκινά εντός του δεύτερου έτους δραστηριότητας. Τον τρίτο χρόνο θα πρέπει πλέον να έχει επιτευχθεί η πλήρης λειτουργία του εκτροφείου.
Τα σαλιγκάρια θα έχουν πια προσαρμοστεί στο νέο περιβάλλον και θα έχει σταματήσει η θνησιμότητα, που είναι χαρακτηριστικό του πρώτου χρόνου.
Απόσβεση της επένδυσης σε περίπου 2-3 χρόνια
Τα ετήσια έξοδα του εκτροφέα είναι οι σπόροι που αγοράζει. Από εκεί και πέρα, τα βασικότερα έξοδα είναι το νερό, εργατικά, ρεύμα, συντήρηση μηχανημάτων, μεταφορικά.
Η εκτροφή με βάση μια μέση ετήσια παραγωγή ανά στρέμμα των 800 κιλών είναι ικανή να αποφέρει την απόσβεση της αρχικής επένδυσης στα 2-3 έτη συνήθως.
Εύκολα συμπεραίνει κανείς, λαμβάνοντας υπόψη τη σταθερότητα της χονδρικής τιμής, ότι η εκτροφή σαλιγκαριών σε βάθος χρόνου 5 ετών είναι ικανή να αποφέρει απόδοση της τάξεως του 10% ετησίως επί του συνολικού ποσού που επενδύεται στα χρόνια αυτά.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι το υψηλότερο κόστος για τη διαχείριση του εκτροφείου είναι τα εργατικά. Εάν ο σαλιγκαροτρόφος διαχειρίζεται ο ίδιος το εκτροφείο του, τότε το εισόδημα είναι μεγαλύτερο και μπορεί να εγγυηθεί σε μια οικογένεια τη δυνατότητα καλής διαβίωσης.
Δύο οι κατηγορίες των εκτροφέων σαλιγκαριών
Οι εκτροφείς σαλιγκαριών χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες:
- Επαγγελματίες σαλιγκαροτρόφοι, που το εκτροφείο αποτελεί γι' αυτούς συμπληρωματική δραστηριότητα, για να ενισχύσουν το εισόδημά τους. Ιδιώτες, συνεχίζοντας την κύρια ασχολία τους, αφιερώνουν τον ελεύθερο χρόνο τους στη σαλιγκαροτροφία, επενδύοντας αρχικά σχετικά μικρά κεφάλαια. Η έκταση του εκτροφείου για τη συγκεκριμένη κατηγορία έχει μέσο όρο τα 5 στρέμματα.
- Επενδυτές που έχουν από 10 έως 300 στρέμματα. Τα τελευταία χρόνια, ο αριθμός αυτών των επιχειρήσεων έχει αυξηθεί σημαντικά. Σε αυτήν την περίπτωση, πρόκειται για μεγάλες και οργανωμένες επιχειρήσεις, που χρειάζονται προσωπικό κατά τη διάρκεια όλου του χρόνου.
Καλλιεργείται από την Αίγυπτο μέχρι τη Φινλανδία
Το σαλιγκάρι δεν επηρεάζεται από το υψόμετρο του εκτροφείου (πεδινό - ορεινό) και καλλιεργείται σε περιοχές με ζεστό κλίμα όπως η Αίγυπτος, η Τυνησία αλλά και σε περιοχές με ψυχρό κλίμα όπως η Σουηδία και η Φινλανδία. Σύμφωνα με τις κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής σας, όμως, σας δίνεται η ανάλογη μελέτη και συγκεκριμένο πρόγραμμα εργασιών. H σαλιγκαροτροφία είναι μια ιδιαίτερη και δύσκολη παραγωγή, γι' αυτό κάθε μελλοντικός εκτροφέας θα πρέπει:
- Nα έχει γνώσεις αγροτικών εργασιών και να διαθέτει υπομονή, καθώς το πρώτο εισόδημά του θα έρθει μετά από 18 μήνες.
- Nα διαθέτει εδαφική έκταση τουλάχιστον πέντε στρεμμάτων ώστε να αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί.
Προϋπολογισμός
Το κόστος που απαιτείται για δημιουργία ενός εκτροφείου
Στα 14.5000 ευρώ περίπου ανέρχεται το κόστος για τη δημιουργία ενός εκτροφείου σαλιγκαριών έκτασης 5 στρεμμάτων. Για την έναρξη κάθε δραστηριότητας χρειάζεται η προσεκτική εξέταση των οικονομικών παραγόντων, των δυνατοτήτων δημιουργίας εισοδήματος και της εξασφάλισης κεφαλαίων και επενδύσεων.
Ο οικονομικός προϋπολογισμός ενός εκτροφείου σαλιγκαριών είναι πολύ δύσκολο να γίνει, καθώς βασίζεται σε όλες τις ιδιαιτερότητες του κάθε εκτροφείου (όπως τοποθεσία, νερό, έδαφος, τοπογραφικό, υλικά που θα χρησιμοποιηθούν) και γενικά σε οτιδήποτε χαρακτηρίζει μια καλλιέργεια, πόσω μάλλον όταν συνδυάζει και τη ζωική παραγωγή.
Το κόστος χωρίζεται σε 2 τομείς: την αρχική διαμόρφωση του χωραφιού (συρματόπλεγμα, λαμαρίνα, πασσάλους, μπεκάκια, λιπάνσεις, απολυμάνσεις εδάφους), γύρω στα 1.000-1.500 ευρώ το στρέμμα. Βέβαια, εξαρτάται πολύ από την επιλογή των υλικών και από το τι υπάρχει ήδη στο χωράφι. Στα έξοδα αυτά δεν περιλαμβάνεται φυσικά η γεώτρηση (αν δεν υπάρχει), πιθανά μηχανήματα βελτίωσης του νερού.
Για τα 5 στρέμματα το κόστος είναι 14.500 ευρώ, όπου περιλαμβάνονται οι πρώτες ύλες που αγοράζονται μία φορά (δίχτυ, σαλιγκάρια, τεχνογνωσία) και οι σπόροι, η τροφή των σαλιγκαριών, οι οποίοι είναι το ετήσιο έξοδο των εκτροφέων. Για τα 10 στρέμματα το κόστος ανέρχεται στις 28.000 ευρώ.
Οι μονάδες εκτροφής σαλιγκαριών ολοκληρωμένου βιολογικού κύκλου (ανοιχτού τύπου) που έχουν ιδρυθεί από το 2007 μέχρι σήμερα έχουν τετραπλασιαστεί και μέχρι τα μέσα του χρόνου αναμένεται να φτάσουν τις 127. Η γεωγραφική τους κατανομή καλύπτει σχεδόν ολόκληρη τη χώρα, με εξαίρεση τα νησιά του Αιγαίου, του Ιονίου, τον Εβρο και κάποιες περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας.
Η Fereikos-Helix προτείνει τη δημιουργία ανοιχτού σαλιγκαροτροφείου ολοκληρωμένου βιολογικού κύκλου, σύμφωνα με το πρότυπο του Διεθνούς Ιταλικού Ινστιτούτου, σε ελεύθερη γη, χωρίς σκεπάσματα. Εκτός του ότι το σαλιγκάρι αναπτύσσεται στο φυσικό του περιβάλλον, το μοντέλο αυτό έχει πολλά πλεονεκτήματα, όπως λιγότερα κόστη και λιγότερες εργατοώρες.
Κάποιες από τις χώρες που έχουν υιοθετήσει ήδη το ιταλικό σύστημα είναι οι παρακάτω: Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Πορτογαλία, Αλβανία, Βουλγαρία, Σουηδία, Ελβετία, Φινλανδία, Περού, Σερβία, Εκουαδόρ.
ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΩ
H σαλιγκαροτροφία συμπεριλαμβάνεται στις επενδύσεις που οι νέοι αγρότες μπορούν να υλοποιήσουν ώστε να πετύχουν τους δεσμευτικούς στόχους του επιχειρηματικού τους σχεδίου και η επένδυση στον τομέα αυτό εντάσσεται στο μέτρο 121 που αφορά στα σχέδια βελτίωσης, για τα οποία η υποβολή αιτήσεων ξεκίνησε στις 18 Φεβρουαρίου. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνούν με την Ειδική Υπηρεσία Εφαρμογής ΠΑΑ Ανταγωνιστικότητας, στο τηλέφωνο 210-5275271, αλλά και να επισκέπτονται την ιστοσελίδα www.agrotikianaptixi.gr
Η αίτηση ενίσχυσης υποβάλλεται σε ηλεκτρονική και έντυπη μορφή. Η ηλεκτρονική μορφή υποβάλλεται μέσω του πληροφορικού συστήματος έως και τις 31/5/2011.
Μονόδρομος για τους νέους παραγωγούς οι ιδιωτικές εταιρείες
Τα σαλιγκάρια είναι μάλλον «πονεμένη ιστορία» για το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, το οποίο δεν διαθέτει στο κοινό την απαραίτητη ενημέρωση, στην οποία πρωτοστατούν οι ιδιωτικές εταιρείες που οργανώνουν καλλιέργειες.
Ας δούμε κάποια σημαντικά σημεία:
Πιστοποιημένα σαλιγκάρια: Σαλιγκάρια που είναι συγκεκριμένου είδους. Κάποιος που ξεκινά π.χ. με Helix aspersa, θα παραγάγει aspersa και όταν θα τα πουλήσει, ο αγοραστής θα δει ότι είναι aspersa. Αρα τα «πιστοποιημένα» σαλιγκάρια είναι υπερεκτιμημένο «προσόν».
Μέγεθος παραγωγής: Οι προβλέψεις είναι καλές, όταν επιβεβαιώνονται. Κάντε μικρή επένδυση και εφόσον όλα πάνε καλά, χωράφια να έχετε να επεκτείνεστε. Επισκεφθείτε μονάδες να δείτε με τα μάτια σας τις «προβλέψεις».
Κλειστού ή ανοικτού τύπου: Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα αμφότερες. Επισκεφθείτε μονάδες, δείτε το κεφάλαιό σας και τι σας ταιριάζει.
Πώληση: Εταιρείες συμβάλλονται με παραγωγούς να αγοράζουν ακόμα και όλη την παραγωγή τους σε τιμές κοντά στα 3,80 ευρώ. Αν ο παραγωγός βρει αλλού καλύτερη τιμή, είναι ελεύθερος να τα πουλήσει. Πληροφοριακά, στο Διαδίκτυο αγοράζονται ακόμα και με 6 ευρώ το κιλό. Είστε όμως σε θέση να τα εξάγετε; `Η καλύτερα να ξεκινήσετε με την ασφάλεια που παρέχουν οι εταιρείες;
Ιδιοκατασκευή ή τεχνογνωσία: Μπορεί να διαβάσετε πώς γίνονται και να τα ξεκινήσετε μόνος. Αν κάτι γίνει και χαθεί η παραγωγή, δεν είναι κρίμα; Καλύτερα ξεκινήστε μέσω εταιρείας κι έπειτα ανεξαρτητοποιηθείτε, αφού για σαλιγκα-ρομάνες θα χρησιμοποιείτε την ίδια την παραγωγή σας. Η εταιρεία έχει σημαντικές αμοιβές, αλλά από την άλλη σας τροφοδοτεί με γνώση, ευκολίες, και αγοράζει την παραγωγή σας. Ειδικά για νέους σαλιγκαροτρόφους είναι μονόδρομος.
Πηγή: www.eisodima.gr
Οι ενδιαφερόμενοι για περισσότερες πληροφορίες ως προς τις επιδοτήσεις για εκτροφή σαλιγκαριών, μπορούν να απευθύνονται στα τηλέφωνα 210.8818474 - 6945976642 (κο Παππά).